Ağır bir yarış altında hissettirilen çocuklar, akademik olarak yarışa girmiş ebeveyn beklentileriyle yanlışa sürükleniyor. Koşullu sevgi ile sorumluluk duygusu gelişiminden mahrum kalarak sadece hedef odaklı başarı bekleniyor. Çocuklar robot gibi koşulları, sınırları belirlenip o alanın içinde koşturuluyor, tatilde baş başa kaldığınızda bu çocuk niye bu kadar sorumsuz niye bu kadar düşüncesiz diye şikayetlerle karşılaşınca verilenin ne olduğu ile yüzleşmektense çatışmalar içinde boğuluyor bir çok ebeveyn. Yarışa bir nebze mola verebildiğiniz bu tatilde çocuklara verebileceğiniz en güzel şey sorumluluğun başarıyla alakası olmadığını, kendini mutlu etmeye, içini rahatlatmaya yarayan bir durum olduğunu anlamasını sağlamak.
Takdirleri, teşekkürleri, ilgiyi, koşulsuz sevgiyi, başarı sonrasına sakladıkça sorumluluk alma yeteneklerini, duygusunu köreltirsiniz. Bir işi yapmakla değil, neden yaptığını anlamakla başlar sorumluluk bilinci. Bu yüzden sizden bağımsızlaştığı noktada anlarsınız gerçekte ne verebildiğinizi. Eskiler “El içine çıkmadan tanıyamazsın çocuğunu.” der.
Bu yaz ne yapmaları gerektiğini değil, neden yapmaları gerektiğini anlayacak sohbetler, örnek davranışlar ile bağımsızlaşmalarına izin verin ki nerede anlam eksikliği var, nerede yanlış var, görmeye çalışalım. Matematikten, Türkçeden, İngilizceden vb. … eksikleri tamamlamak daha hızlı ve kolaydır. Sorumluluk bilinci oluşmadığında hayatın tümü eksik kalır. Sorumluluk bilinci oturduktan sonra zaten gurur duyacağınız bir insan olacak her koşulda. Kendi başına elde edebileceği akademik başarı ile övünmek yerine, sizin gösterdiğiniz özenli, örnek olan davranışlar ve sizin rehberliğinizdeki kazanılan anlamlar ile gerçekleştirdiği başarıların tadı, çocuğunuz için de sizin için de paha biçilemez olacaktır. Kazandığı, sonuçlandığı noktada anlamını yitiren başarılar ardında boşluk ve mutsuzluk bırakır.
Neden yaptığının anlamını bilerek yaptığın eylemler, elde edilen başarılar ya da başarısızlıklar hayatta yeniden yeni adımlar atman için destek almak zorunda bırakmaz. İşte kendi ayaklarının üzerinde durmak budur. Ebeveyn olarak amacımız kendi ayakları üzerinde durabilen bireyler yetiştirmek. Aksi halde matematikten, Türkçeden vb. 100 alan birincilikler elde eden ama bir sonraki adımda ne yapacağını bilmeyen, sohbet edemeyen, hayatına yön veremeyen sürekli bir kumanda ile yönlendirilen robotlar yetiştiririz. Koyduğunuz olması gereken hedefe ulaştığında artık kendi başına yön bulamayan mutsuz bir insan, siz görevim tamam dediğiniz noktada kim bilir kimlerin yönlendirmesi altına girecek…
Çocuk Ergen Aile Danışmanı
Burcu VAYVADA
