Bir kıyıdan baktım dünyaya
Ellerimde tuz avucumda sedef
Bir mavilik bir açıklık
Özgürlük hasreti
Yüreğime vuruyor, Nerede nerede insanlar
Dünyayı güzellik kurtaracak
Bir insanı sevmekle başlayacak her şey...
Sait Faik'in bir insanı sevmekle başlayacak her şey dizesiyle hatırlanan, çok güzel bir Zülfü Livaneli eseridir "ADA"...
Sosyal medyayı kullanırken sanırım yaptığımız en büyük hata araştırmamak, kaynağını bilmemek ya da bilsekte paylaşmamak.. Eeee o kadar hazıra, kolaycılığa ve bence en basite alıştığımız için sadece görüyor ve bir tıkla paylaşıp geçiyoruz. Yazılan bir sözün şiirin paylaşımın bırakın duygusunu, emeğini, kaynağını bile o kadar kolay harcıyoruz. Bu kolaycılık o kadar tehlikeli bir hal aldı ki, çoğumuz farkında aslında AMA; ama'dan sonrası her zamanki gibi duyulmuyor. Araştırmadan sorgulamadan attığımız her tweet her söz her paylaşım elden ele bilinçsizce zihinlerde yer ediyor. Özellikle en tehlikeli olanı bence siyasi paylaşımlar. A partisini tutan kişi, B partisini karalayan, öfke, kin kusan paylaşımları zevkle bilinçsizce paylaşıyor.
Sonuç; Kur'an'ın ilk emrini bile bilmeyen insanlar, bir tıkla kendilerini tatmin ediyorlar. Getirisi, çok sayıda takipçi, büyüyen EGO! Ya hepimizden giden götürüsü, tabiki en başta EMPATİ! Bilgi hırsızlığı artık günümüz için gayet normal sayılabilir (azımıza göre). Bence ise en büyük tehlike empati yapamamamız. O güzelim mısralardan nerelere bağladım değil mi konuyu?☺️ Hemen topluyoruz dağılan zihinlerimizi ve "dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle anlamakla Empati kurarak'' başlayacak her şey diyoruz.
Güzelliklerle kalın.
